Wat vooraf ging...
Dat hardlopen steeds populairder wordt en je er optijd bij moet zijn om mee te kunnen doen met de grotere wedstrijden wisten we al wel, maar nu hebben we dat ook aan den lijve ondervonden. Na ons ontzettend leuke uitstapje van vorig jaar, wilden een groot aantal van onze club nog wel een keer de Dam tot Dam lopen. Nou harstikke gezellig, dat gaan we doen. Nu nog even inschrijven, na ja, even...
Zaterdag 19 april, klokslag 9 uur opende de inschrijving voor de Dam tot Dam. We dachten dat wel even gelijk om 9 uur te fixen en dan gewoon ons zaterdagochtendrondje lopen. Niets bleek minder waar, we stonden meteen in de enorme wachtrij die tergend langzaam vooruit kroop.
We besloten de mobieltjes mee te nemen en tussendoor te checken of we er al door waren. En zo startte onze training. Na het inlopen stopte we bij de skatebaan voor onze warming up. Daar was Romy er als één van de eerste er doorheen. Aangezien ik zowel voor mij als voor Albert Jan de inschrijving moest regelen en er bij mij nog weinig schot inzat, vroeg ik Romy om opnieuw in de rij te gaan. Dat was een gouden zet, zou later blijken! Ondertussen vervolgden we onze route richting Eemdijk. Waar Annika ineens aan het eind van de Vaartweg haar inschrijving kon afronden. We renden door naar het pontje. Aan de overkant vervolgden we onze route langs de Eem. Karina en ik raakten wat achterop. Karina was erdoor en zijn kon de inschrijving voor haarzelf en die van Melissa in orde maken. Meer dan 2 was helaas niet mogelijk. Ondertussen kroop ook ik tergend langzaam vooruit in de wachtrij. Ons hardlooptempo had zich hier keurig op aangepast. Wij waren onze loopmaatjes ondertussen volledig uit het oog verloren, het QV rood was in geen velden of wegen meer te bekennen. En niet veel later kwam ik er ook doorheen, yes!
Maar helaas, mijn telefoon, niet meer de nieuwste, loopt wel eens vast en zo ook nu, precies nu! Het betalen lukte niet. Zowel met de gewone bank als de creditcard, beiden niet, complete vastloper en stoom uit mijn oren! Ondertussen was Karina weer in de wachtrij aangesloten en hoopte we maar dat het goed zou komen. Hup, rennen weer. We waren al 1,5 uur onderweg en hadden slechts 8 km op de teller staan. We waren net weer opgang toen ik gebeld werd. Romy. 'Heb je nog kaartjes nodig? Ik ben er doorheen.' Jaaaaaa! Graag! En zo werd de inschrijving een feit. Pffff, wat een gedoe, je moet er wat voorover hebben om mee te mogen doen met een wedstrijdje.
En dan is het september en komt de Dam tot Dam steeds dichterbij. Niet alleen op zondag werd er gelopen, een flinke groep fanatiekelingen hadden het plan opgevat om zaterdagavond de Dam by Night te doen. Onze regelaar in hart en nieren, Alice, nam contact op met Body Vibe en regelde een bus en zo ging een hele groep dorpsgenoten vorige week zaterdag richting Zaandam om daar mee te doen met de 5 Engelse Mijl. 18.30 uur vertrok de bus vanaf de Vinken, de rit richting Zaandam was een feestje, allemaal vrolijke mensen die zin hebben in deze wedstrijd, dat staat garant voor een gezellige reis. Het werd nog even spannend waar de bus kon parkeren in Zaandam, maar uiteindelijk kwam het goed en kon deze praktisch naast het Dam tot Dam Park staan.
Tijd om de tassen in te leveren en klaar te maken voor de start, uitgedost met wat extra verlichting voor het feestelijke gevoel stonden de lopers te trappelen om van start te gaan. Voor een aantal QV-ers was het hun eerste kennismaking met deze leuke en altijd populaire wedstrijd. Van sommige wist ik dat hun doelstelling uitlopen was en uitlopen gingen ze ‘m. Wat een sfeer en gezelligheid, vele mensen die aanmoedigen langs de kant en al de bands en DJ’s, echt te gek! Iedereen heeft het gered, lachende gezichten over de finish en als beloning een fantastische medaille, wat wil je nog meer? Na de finish met z’n allen, door naar het feest in het Dam tot Dam Park om vervolgens om 23.00 uur met de bus richting huis te gaan. Een bus vol tevreden mensen. Dit uitstapje is zeker voor herhaling vatbaar!
En dan is het zondag, de dag dat ik zelf m’n beste beentje voor moet zetten. Maar voor het zover was, mocht onze Frank Wim zich van zijn beste kant laten zien. Deze leuke, maar ook knettergekke hardloopheld wilde graag de dubbel. Dus zo gezegd zo gedaan, eerst op zaterdagavond samen met zijn dochter de Dam by Night om vervolgens samen met broer Peter, zondagochtend om 10 uur van start te gaan bij de Dam tot Dam en daar een tijd van heb ik jou daar neer te zetten. Chapeau!
Ook Romy ging eerder van start dan wij, zij liep deze run gezellig met haar zussen, hoe leuk is dat! Ook deze dames wisten in knap tempo de finish te halen. Top!
Terwijl Frank Wim en Peter ergens tussen Amsterdam en Zaandam aan het hardlopen waren, maakte de volgende groep zich klaar voor vertrek. Om 10.40 uur vertrokken we met 10 uitgelaten mensen richting Weesp om vandaar met de trein naar Amsterdam te gaan. We waren mooi op tijd in Amsterdam, tijd zat om nog even een banaantje naar binnen te proppen, een mooie Dixie te bezoeken en onze tassen in te leveren. Daarna wandelden we rustig richting start, tussendoor nog een groepsfotootje, we hadden er zin in!
Onderweg kwamen we Melanie en haar vriendinnen nog tegen, zij zouden ook met elkaar deze leuke loop gaan doen, ze startte flink wat later dan wij. En dat gaf hen mooi de gelegenheid om onze start vast te leggen en ons aan te moedigen. We kwamen in ons startvak, liepen ver naar voren en na de warming up mochten we om 12.55 uur van start. Een start die een tikkeltje chaotisch verliep. De speaker gaf aan dat de dame klaar stond voor het startschot, waarop deze dame maar gelijk het startschot gaf, te vroeg! Ze schrok ervan en wij gingen wat verbaasd, lachend en nogal rommelig van start. We liepen al onder de startboog door toen het officiële terugtellen van 10 naar 0 begon. Nooit saai, zullen we maar zeggen…
Vrijwel meteen na onze start mochten we de IJ-tunnel in, de muziekband met grote trommels stond op hun vaste plek, de beat dreunt door de tunnel, met kippenvel allover als resultaat. Dit is toch echt wel één van de mooiste momenten tijdens deze run, als je het mij vraagt. Al weet ik dat ook daar de meningen over verdeeld zijn. Onze groep lopers versnipperde zich gelijk, we hebben niet allemaal hetzelfde tempo. Maurits, Frenk, Karina en Melissa op kop, Jos ergens in het midden en Albert Jan, Annika, Chris, Maria en ik in de achterhoede. Halverwege ging Chris ons voorbij en wist hij zich bij Jos aan te sluiten. Wij liepen lange tijd met z’n vieren. Vrij aan het begin kregen we nog een verkoelende bui op ons dak, die eventjes zo hevig werd, dat we het wat minder leuk vonden, maar dat was voor korte duur. De temperatuur om te lopen was dit jaar aanzienlijk beter dan de vorige editie. En we liepen best lekker zo gezamenlijk. Toch vond ik het zwaar, zwaarder dan vorig jaar voor mijn gevoel, heel even schoot er door m’n hoofd heen dat ik ook kon stoppen op de plek waar mijn trouwe fan stond te supporteren. Maar terwijl ik dat dacht riep ik mezelf gelijk weer tot orde dat ik niet zo gek moest doen, rennen jij! Na ruim 11 km stond mijn lief ons te filmen en aan te moedigen, de boost die dat geeft is geweldig.
Maria en ik lieten, Albert Jan en Annika gaan, ze gingen net wat sneller dan voor ons vandaag haalbaar was. Waar ik mentaal en fysiek ondertussen was opgeknapt, kreeg Maria het juist zwaar richting het einde, vooral de laatste 2 km was een uitputtingsslag voor haar. Ik nam haar op sleeptouw en zo ploeterden we samen voort richting de finish! Yes, gesloopt maar toch gehaald, tranen van geluk! Al snel vonden we onze loopmaatjes, kregen we onze prachtige en dik verdiende medaille en liepen we richten de tassen. Eerst mocht onze Karina nog even haar PR vieren bij de PR bel! Hatseflats, 10 EM binnen 1,5 uur, een prestatie om trots op te zijn! Daarna hobbelden we rustig verder om door het Dam tot Dam Park te struinen en onze bus te vinden richting Amsterdam. De bus stond klaar en wat voor één.
We stapten achterin de verlengde bus en gingen op weg met een tjokvolle bus, vol trotse hardlopers. De buschauffeur had er zin in en de muziek van André Hazes galmde uit de speakers, tot plezier van de één en ergernis van de ander. Maar een leuke rit was het wel. Aangekomen in Amsterdam, moesten we voortmaken om onze trein te halen, helaas hadden we al ons kruit verschoten en waren we onze snelheid een beetje kwijt. Aangekomen op het perron zagen we de trein net wegrijden. Nou ja, dan maar even een lekkere vette snack scoren uit de muur om de tijd te doden en een half uurtje later konden we onze reis naar lovely Bunschoten vervolgen. Wat was het weer een fantastische dag, opnieuw één met een gouden randje, maximaal genieten!
En volgend jaar? De kans is groot dat we dan maar weer eens een keer de Night versie gaan doen. Maar voor het zover is zijn er vast nog wel een aantal andere loopjes die de revue passeren. Er staat al een en ander gepland in oktober en dan natuurlijk de Sint Nicolaasloop op 29 november. De inschrijving is al geopend! Dus wat let je? Gewoon doen, is hartstikke leuk!
Geschreven door Wijnanda van den Broek